T: Ludzki grzech i Boże miłosierdzie

Zapoznaj się z treścią prezentacji pod następującymi linkami:

Zadanie 1. Odczytaj tekst.

Miłość Boga i grzech człowieka
Miłość Boga do człowieka jest ogromna. Z miłości Pan Bóg zostawił nam przykazania i inne zasady moralne, które mają prowadzić nas do szczęścia. Mimo wszystko, człowiek już od początku istnienia okazywał się niewdzięczny i odrzucał Bożą miłość, mówił: „nie chcę Cię kochać”, „wiem lepiej, co jest dla mnie dobre”. Pan Bóg nigdy jednak nie obraża się na człowieka. Nawet, gdy on grzeszy nie przestaje go kochać i czeka cierpliwie na jego nawrócenie.

Określenie grzechu
Grzech jest świadomym i dobrowolnym odrzuceniem Boga i Jego miłości. Polega na lekceważeniu Jego przykazań. Grzech to coś więcej niż błędne zachowanie. Nie jest to również psychiczna słabość. W swej najgłębszej istocie każde odrzucenie czy też niszczenie czegoś dobrego jest odrzuceniem całkowicie dobra, odrzuceniem Boga. Grzech w swym najgłębszym i najstraszniejszym wymiarze jest odłączeniem się od Boga, a tym samym odłączeniem się od źródła życia (Youcat 67).

Miłosierdzie Boże silniejsze niż grzech
Przez znamię grzechu pierworodnego wszyscy mamy naturalną skłonność do grzechu i często oddalamy się od Boga. On jednak nigdy nie przestaje nas kochać i wciąż na nowo proponuje nam szczęście. Jeśli tylko szczerze prosimy o przebaczenie Bóg odpuszcza nam wszystkie grzechy. Tę prawdę podkreśla papież Franciszek: „Bóg jest wobec nas cierpliwy, bo nas kocha, a kto kocha, ten rozumie, ma nadzieję, obdarza zaufaniem, nie porzuca, nie burzy mostów, umie przebaczać”
(Bazylika Laterańska, Rzym 07.04.2013).

Grzechy przeciwko Duchowi Świętemu
Grzechy przeciwko Duchowi Świętemu, popełniane są wówczas, gdy człowiek dobrowolnie i całkowicie świadomie odrzuca Boże miłosierdzie i nie chce Bożego przebaczenia. Jest to stan, w którym człowiek nie chce się nawrócić. Katechizm Kościoła Katolickiego wyjaśnia to w następujący sposób: Miłosierdzie Boże nie zna granic, lecz ten, kto świadomie odrzuca przyjęcie ze skruchą miłosierdzia Bożego, odrzuca przebaczenie swoich grzechów i zbawienie darowane przez Ducha Świętego. Taka zatwardziałość może prowadzić do ostatecznego braku pokuty i do wiecznego potępienia (KKK 1864).
W tradycji Kościoła zostały sformułowane następujące postawy, które można nazwać grzechami przeciwko Duchowi Świętemu:
1. Grzeszyć licząc zuchwale na miłosierdzie Boże.
2. Rozpaczać albo wątpić w miłosierdzie Boże.
3. Sprzeciwiać się uznanej prawdzie chrześcijańskiej.
4. Zazdrościć bliźniemu łaski Bożej.
5. Mieć zatwardziałe serce wobec zbawiennych napomnień.
6. Aż do śmierci odkładać pokutę i nawrócenie.

Zadanie 2. Wyjaśnij pisemnie, jak rozumiesz cytat:


„Pan mówi: Choćby wasze grzechy były jak szkarłat,
jak śnieg wybieleją;
choćby były czerwone jak purpura,
staną się [białe] jak wełna” (Iz 1, 18b).

Zadanie 3. Zapisz w zeszycie.

Każdy grzech jest odrzuceniem Boga i Jego miłości. Jeśli uznajemy swoje grzechy, i z wiarą prosimy o przebaczenie to Pan Bóg zawsze nam go udziela. W tym celu pozostawił nam sakrament pokuty i pojednania.